ดรณ์ ดรันชนารัตน์ (คุณพ่อบ้าน) เขาเต็มใจจะปกป้องและดูแลคุณหนูของเขา พ่อบ้านอย่างเขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อคุณหนู แต่สิ่งเดียวที่เขาทำไม่ได้คือการตอบรับคำบอกรักของเธอ! . มิ่งกมล สุลาลัยลักษณ์ คุณหนูขี้เหงา คุณหนูผู้ที่มีพร้อมทุกอย่าง ขาดก็แต่ความรัก ความอบอุ่น เธอเฝ้าหวังเพียงแค่ความรัก... จากเขา . . “แค่เปิดใจให้มิ่งก็พอค่ะ มิ่งยอมให้พี่ดรณ์ทุกอย่างแล้ว ทำไมไม่อ้าแขนรับล่ะคะ” ดรณ์ถอนใจและก้มหน้านิ่งไปพักหนึ่ง “ผมรับไม่ได้” “มิ่งไม่มีตรงไหน!” “ดีทุกอย่าง” “บอกกับมิ่งตรงๆ ได้ไหมคะว่าเพราะอะไรพี่ดรณ์ถึงไม่ยอมรับรักมิ่ง ในเมื่อบอกเองว่าไม่รังเกียจ” ดรณ์ไม่ตอบและยืนมองแผ่นหลังเล็กๆ อยู่อย่างนั้น เขาก็ลำบากใจเหมือนกัน แน่นอนว่าไม่เคยรู้สึกรังเกียจ และไม่ได้รำคาญความเอาแต่ใจของเธอเลยสักครั้ง เพียงแต่ใจเขาเองที่ไม่อาจเปิดใจให้เธอได้ “บอกมิ่งสิคะ” เสียงนั้นเริ่มสั่น “บอกให้มิ่งรู้สักหน่อยว่ามิ่งต้องทำยังไงถึงจะได้ใจพี่ดรณ์มา” ดรณ์เงียบไปพักใหญ่ สายตาเขายังคงจ้องแผ่นหลังไหวยวบเพราะแรงสะอื้นและดูท่าว่าคงจะไม่สงบลงง่ายๆ เขาถอนใจเบาๆ “ผมรอคนคนหนึ่งอยู่ จึงไม่อาจเปิดใจให้ใครได้” และแล้วก็เอ่ยออกไปจนได้