"มินทร์รตี" ผู้หญิงที่เข้มแข็งกับทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แต่สิ่งเดียวที่ทำให้หัวใจเธอยอมศิโรราบอย่างไร้เงื่อนไข นั่นคือ "ความรัก" เธอจึงไม่กล้าทำร้ายหัวใจใคร นอกจากหัวใจของเธอเอง ผู้เขียนจึงได้แต่หวังว่าสักวัน มินทร์รตีจะค้นพบความสุขที่เกิดจากหัวใจที่สร้างเองได้เพียงลำพัง หาใช่ความสุขที่ฝากไว้จากหัวใจของผู้อื่น "ทัสสุตา" เธอคือผู้ที่รู้จักพื้นฐานนิสัย และเข้าใจความต้องการของตนเองเป็นอย่างดี สิ่งใดที่ยอมให้เกิดขึ้นแก่ชีวิต สิ่งนั้นย่อมต้องเป็นไปเพื่อตอบสนองความสุขของตนเป็นสำคัญ ซึ่งอาจจะดูเหมือนเห็นแก่ตัว แต่แท้จริงแล้ว น้อยคนนักที่จะรู้จักและเข้าใจตัวตนได้ดีเช่นนี้ ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ทัสสุตาไม่เคยพบกับคำว่าผิดหวังหรือเสียใจเลยสักครั้ง แม้หากจะต้องทำร้ายใครสักกี่คน แต่คนคนเดียวที่ทัสสุตาจะไม่ยอมทำร้าย นั่นคือ “ตัวเธอเอง” "เพชรนที" ผู้ที่ภายนอกดูหนักแน่นและมั่นคง แต่ลึกลงไปข้างในแล้ว หัวใจกลับอ่อนแอ เกินกว่าที่จะรักษาความคงมั่นนั้นไว้ได้ นี่คือตัวอย่างของโทษทุกข์สำหรับคนที่ไม่รู้จักความต้องการของตนเอง จึงเกิดความลังเลทุกครั้ง เมื่อถึงเวลาที่จะต้องเลือก หรือสูญเสียสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป และมักจะตัดสินปัญหาด้วยการ ทำร้ายทั้ง “ตนเอง” และผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น “คนรัก” โดยไม่รู้ตัว ขอบคุณแรงบันดาลใจทุกรูป นาม ที่ทำให้เกิดเป็นนวนิยายเรื่องขึ้นมา “ใครบางคน” เคยกล่าวเสมอว่า “เราจะไม่มีวันถือสาหาความตัวอักษร” ในความคิดของผู้เขียน รู้สึกชื่นชมในความหมายลึกซึ้งของประโยคนี้เป็นอย่างยิ่ง ดังนั้น จึงขอให้ทุกท่านโปรดอ่านเพื่อความบันเทิง และเพื่อเป็นคติเตือนใจนะคะ พาริน