“ฟังให้ดีๆ นะคะ ฉันไม่ได้ขอให้พี่แต่งงานกับฉัน หรือคบกับฉัน ไม่จำเป็นต้องรักฉันด้วย พี่แค่ทำยังไงก็ได้ ให้ฉันท้องก็พอ! โอเคนะ!” ******************************************************************* (หลังจากผ่านค่ำคืน อีโรติก ^_^) “ฉันเพลียมากเลย ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด” เวนิสาบอกเสียงอ้อนๆ ทำหน้าตาให้เขาสงสาร อยากให้ผู้ชายเดินมาโอบสักนิด จุมพิตหน้าผากสักหน่อยจะได้มีกำลังใจ “หึๆ ไหนบอกว่าผ่านผู้ชายมาเป็นร้อย” “โธ่...ก็ผ่านมาจริงๆ นะ แต่แค่...เดินผ่านน่ะ” อ้อมแอ้มตอบแล้วดึงผ้านวมคลุมมิดศีรษะหนีความอาย ได้ยินเสียงเดินมาทางนี้ กลิ่นน้ำหอมโชยมาก่อนเจ้าตัวเสียอีก ฟึ่บ! ผ้านวมถูกเลิกออกจากศีรษะ เวนิสาดึงชายมาปิดหน้าอกแทบไม่ทัน “จะทำอะไรคะ! ฉันไม่ได้นุ่งผ้านะ” “นั่นแหละ ไม่ต้องมาอ่อย ลุกไปอาบน้ำแล้วลงไปกินมื้อเช้าซะ” “พี่ห่วงฉันเหรอ กลัวว่าฉันจะไม่ได้กินอะไรใช่ไหมล่ะ อ๊าย...น่าร้าก...” เอ่ยแล้วยิ้มปลื้มปริ่ม คนถูกชมหาได้ยินดี นึกขำด้วยซ้ำกับท่าทีของหล่อน “นึกว่าจะร้องไห้นอนซม” “ทำไมต้องเป็นแบบนั้นละคะ มันก็...ไม่ได้หนักหนา ฉันยังไหว โอ๊ย...” ปากบอกยังไหว แต่พอขยับกายจะลงจากเตียง ความเจ็บแปลบก็วิ่งมาออที่ใต้ท้องน้อย ใบหน้างามบูดบึ้ง เปิดผ้านวมออกดูต้นตอแห่งความเจ็บปวด พยายามอย่างยิ่งไม่ให้ศศินเห็น “พี่! ตายแล้ว!!” “อะไร! อะไรฮะ! อยู่ใกล้กันแค่นี้จะตะโกนทำไม ตกใจหมด” “มีเหตุฆาตกรรมเกิดขึ้นบนเตียงพี่!” บอกเขาหน้าตาตื่น น้ำตาปริ่มจะไหล “มีผู้หญิงถูกแทงเมื่อคืนนี้ อาการไม่สาหัสแต่เลือดโชกมาก ฮือ...”