“เป็นครูคนแรกที่ขอลงนอนในแหล่งก่อสร้างเพื่อทำงานอย่างใกล้ชิดกับคนงานก่อสร้าง พร้อมกับดูแลลูกหลานให้พวกเขา” เขาอาจจะได้ปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชในการเรียนนอกเวลาภายหลัง แต่นั่นไม่สำคัญเท่า “เป็นบุคคลที่ทำงานต่อเนื่องยาวนาน สู้งาน เอาจริงเอาจังต่อการช่วยเหลือเด็ก มีคุณสมบัติพิเศษที่สามารถถ่ายทอดประสบการณ์การทำงานได้อย่างน่าสนใจ เป็นบุคคลที่เด็กเร่ร่อนให้ความรักความเชื่อถือ จนสามารถหยุดยั้งการเร่ร่อนได้จำนวนมาก ถือเป็นแบบฉบับของครูข้างถนนในรุ่นต่อๆมา” ในการประกาศเกียรติคุณเมื่อพ.ศ.2542 กล่าวว่า “นายธีระพันธ์ ศุกระกาญจนะ จึงสมควรได้รับการยกย่องให้เป็นบุคคลดีเด่นในสาขาพัฒนาเยาวชนบำเพ็ญประโยชน์ อาสาสมัครและประสานงาน ประจำปีพ.ศ.2542 ได้รับโล่เกียรติคุณผู้ทำคุณประโยชน์แก่เยาวชน จากสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานเยาวชนแห่งชาติ” ครั้นแล้ว ครูหน่องก็จบบทบาทของผู้บำเพ็ญประโยชน์ในวัยเพียง 42ปี อย่างน่าเสียดาย "หนังสือเล่มนี้ 'กฤษณา อโศกสิน' เขียนจากประวัติจริงของ ครูหน่อง ธีระพันธ์ ศุกระกาญจนะ ครูหน่องคือครูของเด็กเร่ร่อน ที่รักการเป็นครูอย่างครูที่แท้จริง น่าเสียดายที่ครูหน่องมีชีวิตสั้นนัก ไม่ทันได้ช่วยเด็กเหล่านั้นอย่างที่ใจต้องการ แต่เราก็ไม่ลืมคนดีคนนี้"