“กระซิบกระซาบอะไรกันน่ะ ยังไม่มืดเลยนะพี่คิง” วรฤทธิ์เอ่ยดักทันทีเมื่อหันมาเห็นท่าทางชวนสงสัยของว่าที่บ่าวสาว แต่แทนที่ขุนพลจะตอบคำถาม กลับเอ่ยอย่างคนที่ทนไม่ไหวแล้ว “ไอ้ม่อน ไอ้บาส กินเร็วๆ เสร็จแล้วก็เอาไอ้เล็กไปเก็บไกลๆ กูที รำคาญว่ะ” “เฮ้ย! อะไรวะ เออๆ ไม่แซวแล้ว” วรฤทธิ์โวยวาย แต่สุดท้ายทั้งหมดนั่นก็ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง อยู่คุยเฮฮากันอีกหลายชั่วโมง ------------ “จ้องหน้ากันแบบนี้หมายความว่าไง” “จ้องแบบไหน” “จ้องตาเยิ้มๆ เนี่ย ตกลงง่วงจริงหรืออะไร” “ไม่...อุ๊บก็จ้องปกติ” ขุนพลส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อคำพูดของเธอเด็ดขาด ก่อนจะเอ่ย “เธอว่าฉันดูไม่ออกเลยเหรอ แค่เธอกะพริบตาฉันก็รู้ไปถึงจินตนาการของเธอแล้ว” -------------- พี่คิงกับน้องอวบแวะมาหาทุกคนเพื่อคลายความคิดถึงค่า ขอบคุณมากๆ นะค้าที่รักอวบและพี่คิง รักนักอ่านเช่นกันค่า