“ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ คุณมาร์คัส ฉันขอร้อง” “ตอบคำถามผมสามข้อก่อน แล้วผมจะปล่อยคุณไป” มาร์คัสมองหน้าหวานๆ ที่กำลังมีน้ำตาปริ่มๆ นั่นแล้วก็พาลใจอ่อน เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยบังคับขู่เข็ญเอาแต่ใจกับใครแบบนี้ แต่กับเธอ ใจมันบอกว่าปล่อยไปไม่ได้ ไม่ว่าจะทำอย่างไร เขาก็ต้องดักและต้อนเธอให้เข้ามาในอ้อมกอดของเขาให้จงได้ “ถามมาสิคะ” เมื่อเห็นว่าใช้ไม้แข็งไม่ได้ผล ละอองดาวก็เริ่มใช้ไม้นวม ด้วยการยอมพูดจากับเขาดีๆ สัมผัสของเขาทำให้เธอทั้งวาบหวิวและอึดอัด ปนเปไปด้วยความหวาดกลัว เธอต้องเอาตัวรอดก่อนตอนนี้ จากเสือร้ายที่จ้องจะขย้ำเหยื่ออย่างเขา เขาอยากจะทำอะไรเธอก็คงต้องตามใจไปก่อน “ข้อแรก คุณคือลิลลี่ของผมจริงๆ ใช่ไหม?” คำว่าลิลลี่ของผม เล่นเอาละอองดาวหน้าร้อน เธอกัดริมฝีปาก พลางพยักหน้า อดเอ่ยค้านขึ้นมาเบาๆ ไม่ได้ “ฉันคือลิลลี่คนนั้น แต่ฉันไม่ใช่ของคุณ” คำเอ่ยแย้งนั้นทำให้ชายหนุ่มอมยิ้ม พลางหัวเราะเบาๆ จนป่านนี้แม่เจ้าประคุณยังไม่วายออกฤทธิ์ ทั้งที่สั่นไปหมดกับอกเขาแบบนี้ “ข้อที่สอง คุณมีแฟนแล้วหรือยัง? ตอบผมมาตามตรงนะ ห้ามโกหกเป็นอันขาด” “มีแล้ว” หญิงสาวโพล่งออกมาเลยทันที อย่างจะเอาตัวรอด มาร์คัสหรี่ตา แล้วมองคนในอ้อมกอดด้วยสายตาคาดคั้น เขาไม่อยากเชื่อหรอกว่าเจ้าหล่อนจะมีคนรักแล้ว แต่ข้อหนึ่งที่เขาเชื่อนั่นก็คือ เธอไม่ได้เป็นอย่างที่ข่าวลือเลยสักนิด เรื่องที่เธอง่ายและพร้อมที่จะยอมทำตามข้อเสนอเมื่อมีคนให้ราคาที่น่าพอใจ “หืม? แน่ใจนะ” “ฉันมีแฟนแล้วจริงๆ นะ” ละอองดาวรีบยืนยัน พลางเอ่ยเสียงอ่อน “คุณคงไม่ยุ่งกับคนมีแฟนแล้วใช่ไหมคุณมาร์คัส คุณคงไม่ชอบแย่งของคนอื่น หรือทำลายคู่รักให้ต้องแตกแยกใช่ไหม?” “พอดีถ้าเป็นของที่ผมอยากได้...” น้ำเสียงทุ้มนั่นเอ่ยอย่างนุ่มนวล พร้อมกับกวาดมองไปทั่วรูปหน้าเนียนหวาน จนคนถูกมองหน้าแดงซ่าน “ผมไม่เลือกวิธีเสียด้วยสิ”