“นี่หรือพระจันทร์แดง?” หญิงสาวอุทานคล้ายเสียงถอนใจ รู้สึกขนลุกชันขึ้นตลอดร่างโดยไม่รู้สาเหตุ หล่อนยกมือลูบแขนตนเองเบาๆ ปลอบใจตัวว่าคงเป็นเพราะอาการไข้ที่ทำให้เกิดหนาวสะท้านจนขนลุกขึ้นมาเฉยๆ พระจันทร์คืนนั้นเป็นสีแดงจริงๆ ดวงกลมใหญ่เท่ากระด้งมอญ สีแดงแกมแสดวาบวับสุกปลั่งราวกับแผ่นทองแดงที่ถูกขัดจนขึ้นเงา รัศมีที่เปล่งออกโดยรอบเป็นสีแดงเรื่อๆ จับยอดเขาดำทะมึนเบื้องล่างเหมือนระบายด้วยพู่กันชุบน้ำครั่ง เกล็ดเมฆบางๆ ต้นฤดูหนาวที่กำลังเลื่อนลอยห่างออกไป สะท้อนรัศมีสีหรดาลทองนั้นดูราวกลุ่มควันไฟปลิวลิ่วๆ ไปในท้องฟ้า “นั่นแหละครับ พระจันทร์แดง” คนขับรถวัยชราย้ำด้วยเสียงสั่นเครือ “คืนพระจันทร์แดงอย่างนี้ มันมีอาถรรพณ์”