“พะ...พี่วินจะทำอะไรคะ” “ก็ทำหน้าที่ผัวไงล่ะ จดทะเบียนกันแล้วหน้าที่เธอมันก็มีอยู่แค่นี้แหละอย่ามัวแต่วาดฝันวิมานในอากาศไร้สาระ ว่าฉันจะมีเธอคนเดียวหรือรักเธอคนเดียว ถ้าวันนี้ไม่ยอมหย่าให้ฉัน ก็นอนกอดทะเบียนสมรสจอมปลอมไปเถอะ!” เสียงห้าวเอ่ยอย่างช้าๆ ด้วยใบหน้าถมึงทึงพลางยกมือมาปลดกระดุมเสื้อของตัวเองทีละเม็ดแล้วเดินเข้าไปหาอย่างอุกอาจ แก้วกานดามองเขาด้วยตื่นกลัวมากกว่าเดิม เพราะไม่คาดคิดว่าเขาจะใช้ความเป็นบุรุษเพศมาข่มเหง ดูเหมือนว่าเขาโกรธจนขาดสติแล้ว “เอ่อ...แก้ว...แก้วขอเวลาปรับตัวสักนิดได้ไหมคะ พี่วินใจเย็นๆนะคะ” “หมดเวลาแล้ว! ใช่ว่าครั้งแรกซะที่ไหน เมื่อคืนก็เคยแล้วนี่ทำเป็นตัวสั่นไปได้ เลือกเอาก็แล้วกันว่าจะยอมเป็นเมียให้ฉันไว้ระบายความใคร่หรือจะยอมเซ็นชื่อหย่าให้สิ้นเรื่องสิ้นราว!” ชายหนุ่มกล่าวเสียงแข็งอย่างเย้ยหยัน ภายในใจก็นึกหัวเราะเยาะสมเพชเธอเหลือเกิน อยากจับเขาจนตัวสั่นแต่เสแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา คราวก่อนเป็นเพราะฤทธิ์ยาและเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์หรอกนะเขาถึงหน้ามืดปล้ำเธอลง