การแต่งงานที่ถูกบังคับ ทำให้ทั้งคู่ต้องทนอยู่ด้วยกัน คนหนึ่งทำหน้าที่ภรรยาไม่ขาดตกบกพร่อง คนหนึ่งกลับโหยหารักเก่าก่อนอยู่เสมอ เธอไม่ได้เรียกร้อง แค่อยากทำหน้าที่ตัวเองให้ดี ในฐานะลูกหนี้ **** “คุณสิงห์อยากได้อะไรหรือคะ” เธอถามเพราะคิดว่าเขาอาจอยากได้น้ำสักแก้ว หรืออาจอยากเข้าห้องน้ำต่างหาก แต่แล้วก็ต้องตะลึงตาค้าง เมื่อได้รับคำตอบ “ตัวคุณ” เจ้าของเสียงแผ่วตอบมาอย่างเลื่อนลอยเต็มที “คะ?” เธอหน้าแดงเรื่อคล้ายลูกตำลึงสุก หัวใจร้อนรุ่มหวั่นไหวชั่วขณะ เมื่อเห็นสายตาหวานเยิ้มจ้องเอาแต่ใจกับร่างกายเธอ “แต่คุณกำลังเป็นไข้นะคะ” “ไม่ ผมสบายดี ผมต้องการคุณ ผมคิดถึงคุณ เจซ่า” ราวกับหัวใจที่หวั่นไหวเต้นแรงถูกกระตุกลงจากฟากฟ้าสีชมพูสดใสเป็นครั้งที่สองจนชาหนึบ ที่เขายิ้มหวาน เขายิ้มให้เจซ่าแฟนสาวคนนั้น ไม่ใช่เธอสักนิด “คุณสิงห์ ฉันไม่ใช่เจซ่าค่ะ” เธอบอกเสียงเข้มพร้อมกับดิ้นรนออกจากอ้อมกอดแสนหวานอันแข็งแกร่งทั้งที่ไม่สบาย แต่กว่าจะออกแรงดิ้นได้ ความร้อนผ่าววูบวาบจากคนเป็นไข้ก็ทาบทับบดคลึงริมฝีปากเธอดูดดื่มทว่าอ่อนหวานในเวลาเดียวกัน