เรื่ององค์ญาณ ท้าวเวสวัณ ท้าวกุเวร และเหล็กไหลเป็นเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของคน ๆ หนึ่งที่คลุกคลีอยู่ในวงการพุทธศาสนาทั้งฝ่ายปริยัติธรรมและปฏิบัติธรรม แต่ก็มิได้บังคับให้ใครเชื่อตามทุกเรื่องสามารถติดตามพิสูจน์ได้ พุทธศาสนาสอนว่าคนหรือสัตว์จะได้รับทุกข์หรือสุขก็เกิดจากการกระทำของตนเองไม่มีใครบันดาลให้ใครเป็นอะไรได้ เมื่อท่านผู้อ่านได้อ่านเรื่องที่กำลังอ่านอยู่นี้อาจเกิดความรู้สึกขัดแย้ง จนถึงกล่าวหาว่า เผยแพร่ผิดเพี้ยนพุทธธรรม เพราะว่าองค์พ่อ ๑๖ และองค์พ่อจิตราสามารถช่วยเหลือให้ผู้เคารพนับถือหลุดพ้นจากปัญหาบางประการได้ แต่ถ้าพิจารณาเนื้อหาให้ดีก็จะพบว่า การที่ท่านจะช่วยเหลือใครได้นั้นก็เกิดเนื่องจากบุญนำกรรมแต่งของผู้นั้นด้วยเช่นกันไม่สามารถขัดแย้งกับกฎแห่งกรรมได้ คนไร้บุญวาสนาจะบันดาลให้เขาประสบโชคลาภและความสุขก็เป็นไปไม่ได้ คนดีมีบารมีจะไปทำให้ชีวิตของเขาตกต่ำก็ไม่ได้ ท่านเป็นเพียงผู้เสริม ทำให้เกิดเร็วขึ้น หรือเดินทางลัดสั้นขึ้นหรืออาจชะลอกรรม เป็นตัวกลางในการประสานผู้ประสบเคราะห์กรรมกับเจ้ากรรมนายเวรให้พบกันครึ่งทาง โดยมีองค์ญาณเป็นสื่อกลางระหว่างเทพกับมนุษย์ ทั้งยังครอบครองสิ่งวิเศษสุดสำหรับใช้ช่วยเหลือมวลมนุษย์นั่นคือ แก้วมณีโชติ หรือเหล็กไหลชนิดหนึ่งที่มีความฤทธานุภาพในการรักษาโรคไว้อีกด้วย