โปรย พรหมลิขิต มักจะมาตอนที่เราเผลอตัวปล่อยใจให้กับกาลเวลาเสมอ... และพรหมลิขิต มักจะหลอกล่อให้เราตายใจ ก่อนที่จะกระทำในสิ่งที่เราคาดไม่ถึง... ...................................................................................................... ปากหยักระดมพรมจูบไปทั่วกรอบหน้าสวย พลางกล่าวปลอบขวัญอยู่เนือง ๆ ไปพร้อมกับ สัมผัสหยาบโลน ผสานเสียงลมหายใจหอบกระชั้น จากสตรีที่กำลังตัวสั่นงันงกด้วยอาการประหม่าเข้าครอบคลุมทุกพื้นที่ในจิตใจ มือหนายังคงไม่ละความละโมบ ลากผ่านหน้าท้องบาง ผิวเนื้อเรียบลื่นตึงแน่น เข้าสู่เนินสามเหลี่ยมโคกนูนอวบอูมเต็มมือ "ร่างเจ้าเล็กน่ารักยิ่ง ทว่าบุปผาของเจ้านั้นอวบใหญ่น่าทนุถนอมนัก ฝ่ามือข้าเกือบจะไม่สามารถปิดอำพรางเอาไว้ได้มิด" "ทะ ท่านกล่าววาจาน่าอายยิ่ง... ฮึก ยะ อย่า อย่าแตะต้องส่วนนั้น นะ นะ อ๊ะ อื๊อออ" ...........................................................................................