เมียขัดดอก โดย...บัวริน อารัมภบท “คุณจะทำอะไร”กลิ่นอัลกอฮอล์นุ่มละมุนระเหยกรุ่นติดจมูกหญิงสาว ก่อให้เกิดความรู้สึกแปลกๆพิกล นิรชดาหน้าร้อนวูบวาบ เขากล้าดียังไงมากอดหล่อนไว้แบบนี้ หล่อนดิ้นรนอึกอัก เอี้ยวไปมองรอบๆเพื่อหาคนช่วย แต่ไม่มีใครในห้องนั้นสนใจมองมาเลยแม้แต่คนเดียว เพราะทุกคนต่างสนุกสนานจนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง นิรชดายันอกแข็งแรงเอาไว้ “ปล่อยนะ” “ผมไม่ปล้ำคุณหรอกน่า...”เขาว่า ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนชวนหวาดเสียว “ถึงคุณจะน่าปล้ำก็เถอะ” “บ้า!” ธัสยุหัวเราะ ใบหน้าเขายังเยิ้มไปด้วยหยดน้ำ บ้าชะมัดเลย ขนาดเขาถูกสาดน้ำยังดูน่ามองอย่างไม่น่าเชื่อ หญิงสาวคิดอย่างหงุดหงิดหัวใจยิ่งนัก “ถอยไปนะ” “ไม่ถอยไปทำไม” “ฉันก็จะทำให้คุณเจ็บแสบไม่มีวันลืมเลยนะซิ” “โอ...ผมกลัวมากเลย”ธัสยุเสียดสี นิรชดากัดปากตัวเองอย่างโมโหเดือด “ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ” “ใครว่าผมพูดเล่นล่ะคุณ...คุณทำผมก่อนนะ...ลืมแล้วหรือไง...”เขาคงหมายถึงหล่อนเอาเหล้าสาดหน้าเขา นิรชดาหน้าเจื่อนไปนิดหนึ่ง “คุณสมควรโดนแล้วนี่” “ไถ่โทษก่อน” “ฉันไม่มีวันขอโทษคุณหรอก” “ใครบอกให้คุณขอโทษผมล่ะ...”เขาหัวเราะเสียงหึๆ ใบหน้าเขาห่างจากซอกคอหล่อนนิดเดียวเอง นิรชดาใจเต้นระทึก หล่อนพยายามเบี่ยงหน้าให้ห่างจากเขา...ไม่ให้ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาเป่ารดผิวเนื้อนุ่มของตนเอง เพราะมันก่อให้เกิดความรู้สึกร้อนวูบวาบอย่างไรก็ไม่รู้ หล่อนหน้าบิดเบ้ด้วยความรังเกียจ สวรรค์แกล้งกันชัดๆ ทำไมต้องให้หล่อนมาเจออีตาธัสยุบ้านี่ด้วยนะ หญิงสาวคิดอย่างฉุนเฉียว “แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไร...พี่สาวฉันเป็นเลขาฯคุณนะ กรุณาเกรงใจพี่สาวฉันบ้าง”หล่อนแหวออกไป ธัสยุหัวเราะอย่างไม่รู้สึกสำนึกผิดแม้แต่น้อย “ทำไมผมต้องเกรงใจลูกน้องตัวเองด้วย” “อวดอำนาจ เผด็จการที่สุด”หล่อนว่าเขา ธัสยุหัวเราะ“เต้นรำกับผมก่อน” “ไม่!”หล่อนแหวเสียงเขียว “ไม่เอาน่า...ถือเป็นการไถ่โทษที่คุณสาดเหล้าใส่ผมไงล่ะ...คุณก็รู้นี่ว่าคุณไม่มีทางปฏิเสธผมได้”เขาพูดเสียงช้าๆยานคางออกมาแบบกวนโมโหที่สุด รักด้วยใจ บัวริน