ปารณีย์คือลูกที่ถูกสลับตัวเพื่อเป็นเครื่องมือสำหรับการแก้แค้นของแม่แท้ๆ ความเกลียดชังที่เริ่มต้นจากรุ่นแม่สู่รุ่นลูก “ว้าย! ไอ้พี่ภพมึงเอาถุงยางมาวางอะไรตรงนี้วะ!” ปารณีย์มองถุงยางอนามัยที่ผ่านการใช้งานมาหมาดๆด้วยความรู้สึกขยะแขยง “ไม่ใช้ก็ท้องสิ หรือจะให้เอาสด” เขาตะคอกกลับบ้างทำให้ปารณีย์โมโหใช้เท้าคีบถุงยางแล้วปาไปทางเขา “น้องณีย์มันสกปรกนะ!” “คนชั่วก็เหมาะกะของสกปรกล่ะ” ปารณีย์ด่าเขาอีกรอบแล้วเข้าห้องจัดการชำระล้างร่างกายจนสะอาด เสื้อผ้าถูกสวมอย่างรวดเร็วผมเผ้าก็หวีอย่างเรียบร้อยก่อนดวงตาคู่งามจะหันมามองเขาที่ยังคงนั่งที่พื้นด้านล่างและเอาทิชชูซับเลือดอยู่อย่างนั้น “นี่คือสำหรับที่แกพรากความสาวฉันไป” ฝ่ามือนิ่มฟาดที่หน้าเขาเต็มแรง “เจ็บ” เขารู้สึกเจ็บเพราะเลือดก็ยังไหลไม่หยุด