"ถ้าเมทำตามสัญญา มาทานข้าวกับคนที่ประมูลเครื่องเพชรไป เมก็จะรู้ว่าเขาคนนั้นเป็นใคร"เกื้อพูดพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ภรรยาอีกนิด มือแกร่งหยิบสร้อยเพชรมาสวมให้เธอ แล้วตามด้วยสร้อยข้อมือ และแหวนวงน้อย เมริสาพูดไม่ออก ตากลมโตมองซีกหน้าสามี ที่กำลังจรดริมฝีปากลงบนหลังมือของเธอ อย่างนุ่มนวล "พี่เกื้อ..." "พี่ตามนางแบบคนนั้นเหมือนคนบ้า รักเขาทั้งๆที่เขามีคนรักอยู่แล้ว ประมูลเครื่องประดับที่เขาใส่โชว์ตามงานการกุศล ด้วยราคามหาศาล เพื่ออยากมีตัวตนในสายตาของเขา แต่รู้ไหมว่าสิ่งที่พี่ได้กลับมาคืออะไร"พูดจบก็ยิ้มให้ตัวเองเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา "ไม่มีประโยชน์เลยสักนิด แม้แต่หางตาเธอก็ไม่เคยมองพี่เลย ขนาดนัดทานข้าวตามสัญญาที่ตกลงกันไว้ เธอก็ปฏิเสธพี่" "เม..."เมริสาพูดไม่ออก เมื่อได้ยินคำพูดที่เหมือนจะน้อยใจของเขา ร่างบางขยับเข้ามาใกล้สามีอีกนิด ยกมือขึ้นปิดปากเขาเอาไว้ "เมขอโทษ เมก็เหมือนคนโง่คนหนึ่ง ที่ถูกเขาหลอกซ้ำๆ เมอยู่ตรงนี้แล้ว พี่เกื้ออยากจะต่อว่าอะไรก็เชิญเลยค่ะ เมรู้ว่าตัวเองทำเรื่องไม่ดีไว้กับพี่ ขอโทษนะคะ"เท้าบางเขย่งขึ้น ปากอวบอิ่มจูบลงที่คางสาก แล้วซบหน้าลงกับซอกคอของเขา "เปลี่ยนจากต่อว่าเป็นทำโทษได้ไหมครับ พี่อยากทำโทษเม"